5 dubbelzinnige taalblunders in het Frans

Sommige taalfouten onthoud je beter dan andere. En die van het onbedoeld dubbelzinnige soort maak je over het algemeen maar één keer in je leven. Herken je er eentje van deze?

1. Elle est bonne!

‘Wat is zij goéd!’, kan een onschuldig bedoeld compliment zijn over een Française, want wat heeft die vrouw toch een talent voor zakendoen of tennissen of iets anders. Behalve, ehm, dat bonne in het Frans ook ‘lekker’ betekent. Elle est bonne is plat Frans voor ‘lekker wijf’.

2. Je peux voir ta chambre?

“Mag ik even je bureau/kamer zien?” dacht je hiermee te zeggen, maar chambre is voor Fransen altijd een slaapkamer, dus deze vraag kan een glimlach veroorzaken.

3. On se baise?

“Geven we elkaar een zoen?” stel je onschuldig voor bij het afscheid op een feestje. Maar opgepast, baiser is niet hetzelfde als s’embrasser of faire la bise. Pas om die reden ook op voor het Franse werkwoord baisser dat ‘bukken’ betekent. Als je dat niet een harde s uitspreekt klinkt het als baiser en krijg je het gezelschap ook ongewild aan het gniffelen.

4. Je suis facile

Als vrouw bedoelde je te zeggen: ik vind alles wel best, kiezen jullie maar, ik ben zó makkelijk… Heel sympathiek, maar weet wel dat alleen de allerpuurste zielen in Frankrijk nu niet denken aan een ‘makkelijke vrouw’ (als in: eentje die snel het bed induikt).

5. S’introduire

“Ja hoor, wij kennen elkaar, de gastheer heeft me al voorgesteld!” Maar s’introduire betekent niet hetzelfde als ‘introduceren’ in het Frans. Dit is een zogeheten ‘valse vriend’: een woord dat erg lijkt op een buitenlands woord met een volstrekt andere betekenis. Het werkwoord introduire gebruiken de Fransen onder meer voor een sleutel in een slot ‘steken’. De gênantere betekenis laat zich raden…

Lees ook ons vervolg met alledaagse taalblunders 

Beeld: actrice Cathérine Alric in ‘On a volé la cuisse de Jupiter‘ en pétanque (Vinhosdeprovence.com Flickr/CC)

LEES OOK:
De 10 mooiste taalblunders van Nederlanders
15 hilarische Franse uitdrukkingen
10 dingen die de Fransen nét even anders doen