Asjha en haar man dromen van een tweede huis in Zuid-Frankrijk. Hun huizenjacht zorgt voor hilarische ontmoetingen, bizarre bezichtigingen en een veelvoud aan emoties. Volg dit avontuur in 11 delen: elke zaterdag een nieuwe aflevering hier op frankrijk.nl!
Wat gebeurde er in de vorige afleveringen? Asjha en Ed hebben de knoop doorgehakt: ze willen een huis dicht bij zee. Ze zijn druk aan het zoeken op de Franse Funda en hebben zelfs al diverse huizen bezocht in de Hérault. Dit keer is de vrouwelijke makelaar wel van het héle dominante soort…
7. Dominatrix
We zitten in een klein, rommelig makelaarskantoor in een dorp in de Aude. Er is net genoeg ruimte voor een bureau, twee ongemakkelijk zittende stoelen, een idioot grote printer en een kast die zo vol zit met zooi dat de gordijnen die ervoor hangen niet meer sluiten. We zouden vandaag naar een leuk, klein huis met een dakterras gaan kijken, maar dat is verkocht, horen we net. Lekker begin van de dag. Not.
Zwartrode lippenstift
De hyperslanke makelaar – bordeauxrode, bijna zwarte lippenstift, zwarte eyeliner, luide stem en extreem snel Franssprekend – vraagt ons in moordend tempo het hemd van het lijf.
‘Wát willen we precies?’
‘Een klein huis met een dakterras.’
‘Wáár willen we dat?’
‘In een charmant dorp met een bakker, een slager, een café en het liefst ook nog een restaurant.’
‘Hóé moet het eruit zien?’
‘Liefst niet te veel opknappen en graag wat charmante details in het huis.’
‘Wat willen we dan precies uitgeven?’
Geen geld
Ed noemt het bedrag zonder ‘duizend’ erachter en we krijgen een misprijzende pufmond en twee opgetrokken dunne wenkbrauwen. ‘Ha! Voor dat geld koop ik een T-shirt en een spijkerbroek’, zegt ze. Maar dan wel een lelijk T-shirt, denk ik, kijkend naar de oogverblindende glitterletters die vandaag haar borst sieren.
Ze heeft twee huizen voor ons in de aanbieding die, zo meent zij professioneel, absolument aan onze eisen voldoen. Het eerste huis kunnen we meteen bezichtigen, want de eigenaren zijn al verhuisd. ‘Maar het tweede huis’, zegt ze, ‘daar is iets mee.’ Boktorren? Termieten? Een ontbrekende fosse septique? Ingestort dak? ‘Het is boven jullie budget’. Strakke blik van haar naar ons.
De Bruidsjurk-fuik
Dit is het moment dat ik bij Say Yes To The Dress tegen de tv begin te schreeuwen: ‘Nee, niet de bruidsjurk boven je budget passen, want straks zit ‘ie fantastisch en dan wil je nooit meer dat andere goedkope synthetische vod aantrekken!’ Meestal zijn het de vriendinnen van de aanstaande bruid die in dit Amerikaanse programma bruidsjurken uit de rekken trekken en niet op het prijskaartje letten. Maar als de aanstaande bruid eenmaal de te dure jurk aan heeft, gaat ‘ie bijna nooit meer uit.
Dus inwendig schreeuw ik tegen mijzelf: ‘Doe het niet, blijf bij je plan!’ Maar ja, op die ene foto ziet het terras er echt heel gezellig uit. Het huis is volgens de makelaar lekker ruim én er zit een bakker, een tabac en een café in het dorp. Het huis is nog bewoond en dus belt Dominatrix-makelaar met de eigenaresse. Ze blaft een aantal commando’s op de voicemail van de dame en zegt tegen ons dat die mevrouw straks vast wel terugbelt. ‘Want anders steekt ze haar huis gewoon in de fik’, zegt Ed heel rustig tegen mij.
Scherp gevijlde acrylnagel
Het eerste huis is een typisch geval van één goede foto die precies een hoekje van het terras met een paar potplanten goed laat uitkomen. Want als we op het plaatsje staan is het een samenraapsel van doorgezakte schuurtjes, verdrietige muren en inmiddels overleden potplanten. Dominatrix wijst met een scherp gevijlde acrylnagel naar van alles en nog wat op het plaatsje en zegt ‘asbest, asbest en dat is ook asbest’. Wij zeggen even later in koor ‘nee, laat maar’ als antwoord op de vraag of we boven willen kijken.
Hysterisch pittige rijstijl
De dame van het tweede huis heeft inmiddels teruggebeld, waarschijnlijk uit angst voor represailles, en is gelukkig thuis. We rijden achter Dominatrix aan die gek genoeg een hysterisch pittige rijstijl heeft en een onvervalste bumperkleefster is. We passeren een aantal charmante dorpjes, het ene lijkt nog mooier dan het andere en, hé, alweer een cave. Bij het tweede huis moeten we de auto een straat verderop parkeren want voor de deur mag niet geparkeerd worden. Dat is nu al pluspunt nummer één.
De buitenkant oogt goed en binnen wordt het alleen maar beter. Mooie kamers, grote eetkeuken, houtkachel in de huiskamer, piepklein maar supercharmant terrasje, twee slaapkamers en een grote zolder. Alles verkeert in perfecte staat, zelfs de badkamer is impeccable. De boel opfrissen met een paar potten verf en klaar ben je.
Groot huis
Dominatrix heeft na de rondleiding de vriendelijke eigenaresse in een hoek gemanoeuvreerd en dat geeft ons de gelegenheid om even met z’n tweeën op het terrasje te zitten. ‘Dit is groot genoeg om uiteindelijk permanent te gaan wonen’, zegt Ed.
‘Maar we zochten toch iets kleins voor de zomers?’, stribbel ik voor de vorm nog even tegen.
Ik heb de veel te dure bruidsjurk gepast en ben er met open ogen ingestonken. Nu wil ik opeens geen klein huis meer met een dakterras; ik wil dit grote, comfortabele huis met een terras dat aan de keuken zit. In een dorp met een café, een bakker, een theater, een kleine supermarkt, een tabac en maar liefst twee restaurants.
Duim omhoog?
Bij het afscheid kijkt Dominatrix ons om de beurten in de ogen, en dan krijgen we voor het eerst die dag een gulle lach.
‘Monsieur Langermans, ik zag heus wel dat uw duim omhoog ging toen u naar uw vrouw keek,’ zegt ze.
Het zal met gevaar voor eigen leven zijn als we deze vrouw iets weigeren. Dus gaan we over dit huis lang en hard nadenken.
On verra.
Lees het vervolg elke zaterdag vanaf 10.00 uur in onze rubriek Ontmoeten/Columns !
https://www.frankrijk.nl/ontmoeten/colums/
LEES OOK:
Aflevering #3 van Droomhuis aan zee
Aflevering #4 van Droomhuis aan zee
Aflevering #5 van Droomhuis aan zee
Mais Oui! Heerlijke verhalenbundel van Asjha van den Akker
Tekst: Asjha van den Akker Beeld: John Mcfetridge
Geen reacties