Vakantie op z’n Frans of Nederlands?

Zijn het nou typisch Franse of Nederlandse gewoontes? Fransman Egbert woont al jaren in Limburg en gaat elke zomer met z’n gezin terug naar zijn geboorteland. Ieder jaar merkt hij dat hij cultureel gezien nu ‘met z’n billen tussen twee stoelen zit’, zoals de Fransen dat noemen.

De zomervakantie staat voor de deur. Zes weken geen school en dus ook minder chaos en op-en-neer-chasen. Tijd om te ontspannen. Dit jaar reizen we naar pap en Huguette in Saint-Antonin in de Provence, waar we heerlijk aan het zwembad kunnen luieren. Om de dag gaan wij op stap. Naar Saint Trop’, Cannes of Monte-Carlo. On verra, c’est les vacances…

De Nederlandse aanpak

Noem het Frans, maar ik ben niet zo’n planner. En zodoende sta ik de avond voor vertrek paniekerig te zoeken naar mijn slippers, de zwembandjes van de jongens, de voetballen, mijn rieten hoed en weet ik niet wat ik allemaal mee moet nemen. Nee, dan mijn lieve Nederlandse echtgenote. Die komt met 2 koffers, 6 losse tassen en 8 paar schoenen (inclusief laarzen, want misschien gaat het regenen) aanzetten. De koffers van de jongens krijgen wij niet dicht en met veel moeite lukt het mij om de kofferbak dicht te duwen. Ik zie alleen niets meer in mijn achteruitspiegel…

Onderweg kijk ik naar de Nederlandse auto’s, caravans en kampers naast ons op de snelweg en zie dat het nog erger kan. Helemaal volgepropt. Ik vraag mij altijd af wat nou de lol is om echt je hele hebben en houwen mee te slepen? Het lijkt mij zo’n gedoe. Zelfs het eten, bij aankomt is de koelkast al gevuld met Hollandse proviand. Maar voor mij betekent vakantie uitrusten. Ik weiger te koken, wil alleen lokale lekkernijen eten en heb al helemaal geen zin om een kamp op te zetten.

Lunchen op z’n Frans (of bijna)

Zelfs voor een dagje aan strand neem ik liever niets mee. Als de hitte niet meer te houden is en we trek beginnen te krijgen, vertrekken we naar een van de strandrestaurants. Voor een lunch op z’n Frans: met apéro, warme maaltijd en een fles wijn erbij. Met enig leedvermaak kijk ik naar Nederlandse landgenoten die halfnaakt neerploffen aan een willekeurig tafeltje en ‘Euh, à boire seulement?’ stamelen tegen de ober. Die verwijst ze rap naar de bar de la plage: in Frankrijk moet je rond lunchtijd ook echt lunchen aan tafel.

En dus twijfel ik tijdens het aperitief: wordt het vandaag de paella of poulet à la crème? Vrouwlief doet verstandig en bestelt een salade. Lucien, onze carnivoor, gaat voor de entrecôte, Jean de nuggets en ik? Doe mij ook maar een entrecôte. Ja hoor, met saus en friet erbij. Bij het opstaan voel ik het eten, het aperitiefje en de rosé zwaar op mijn maag liggen. Wij kregen ook nog een farigoule, een tijmlikeurtje van de patron. Aangeschoten loop ik de trapjes naar het strand af, mis de eerst trede en lig voluit in het zand. Tja, lunchen in Frankrijk valt toch zwaar als je ‘ongetraind’ aan de lokale gewoontes meedoet…

Mag het wat meer zijn?

Als wij terugrijden van het strand stoppen we onderweg bij de lokale Super-U. Stiefmoeder Huguette is bevriend met de slager heeft via een texto (een sms’je) een côte de boeuf (runderribstuk) besteld die mijn vader ‘s avonds op de grill gaat leggen. Kost wat, maar wat is dat SMULLEN! Zou dat Frans zijn? Liever wat meer uitgeven voor een goed stuk vlees en de voorverpakte barbecue-curiosa links laten liggen? Ik weet het niet, maar ik hoor een groepje Nederlanders luidkeels ‘Sipolattas!’ (chipolata) roepen tegen de verkoopster achter de balie. Wat een gemis, durf ik hen de tip te geven? Maar ik sta schijnbaar al veel te lang te kletsen met Patrick, de slager, want op het parkeerterrein wordt luid getoeterd. Een Franse gewoonte die mijn kroost heeft overgenomen. Als papa te lang blijft hangen in de supermarkt/winkel/markt dan toeteren ze. Laaaaaaaaaaaaaaang en vaaaaaak…

No siësta 

De volgende dag blijven wij thuis aan het zwembad. Huguette en Viviane zijn naar de lokale markt vertrokken en komen met allerlei lekkernijen terug voor de lunch: pissaladière (uienpizza), tapenade, gegrilde kip, verse vleestomaten (coeur de boeuf), courgettetaart en une belle miche de pain (rond brood). Plus een heerlijke rosé, die hoort er natuurlijk bij! Na de lunch gaan wij langs het zwembad liggen pour faire la sieste.

Plots horen wij dat de buren bezoek krijgen. Nederlanders. Die praten zo hard dat we aan de andere kant van de heg alle gesprekken en avonturen letterlijk kunnen volgen. Daarna vertrekken ze met veel bombarie en natuurlijk even toeteren bij vertrek waardoor ik wakker schik en het zwembad inrol. Als ik weer bijkom van mijn onverwachtse duik lukt het me door de roes van de rosé om alsnog in slaap te sukkelen. Maar dan alweer: toet-toeoet!! Er is net een huwelijk afgesloten in de mairie en volgens de traditie wordt het kersverse Franse echtpaar rondgereden door het dorp met een stoet van toeterende auto’s erachter. Geen siësta dus vandaag….

Volle bak

Na 10 dagen genieten van la belle vie en de Frans-Nederlandse liefde voor claxons, is het weer tijd om afscheid te nemen en terug te rijden naar Limburg. Deze keer heb ik nog meer moeite om de auto in te laden. Wij nemen een paar kisten van die heerlijke rosé uit Saint Antonin mee. Ik heb een voorraad onmisbare Franse ingrediënten ingeslagen (best veel eigenlijk). Viviane heeft in Saint-Tropez een paar outfits en schoenen gevonden die ze niet kon laten liggen. En de jongens hebben natuurlijk weer ieder twee voetballen gekocht (wat is dat toch met die verzameling voetballen…??). Helemaal volgeladen vertrekken wij terug naar Nederland. Tussen de auto’s, caravans, kampers. Onze auto lijkt voller dan die van alle anderen. Wellicht toch een skybox aanschaffen voor volgende zomer?

Lieve landgenoten, geniet van jullie vakantie!

Tekst: Egbert Ausems Beeld: Egbert Ausems, Valentin B. Kremer-UNPL (lunch), Rhiannon Elliott-UNPL (strand),  Yifei Chen-UNPL (zwembad), Mark Longair-UNPL (côte de boeuf).

LEES OOK:
10 dingen om mee te nemen uit de supermarché 
Nederlandse eetgewoontes gezien door een Fransman
10 dingen die tijdens de vakantie verraden dat je een Nederlander bent